In 1910 werd de Vereniging van Diakenen in de Nederlandse Hervormde kerk opgericht, vanuit de behoefte de sociale oriëntatie van de kerk te versterken en te vernieuwen en een landelijk aanspreekpunt te hebben. In 1921 werd de Vereniging omgezet in de Federatie van Diaconieën.

De Federatie heeft in haar beginjaren een belangrijke rol gespeeld bij het bevorderen van de stichting van talrijke instellingen voor bejaarden en zieken, een voorbeeld daarvan vormt de geschiedenis van de totstandkoming van het ziekenhuis in Emmen. Een bekende voorzitter van de Federatie in de vooroorlogse periode was prof. dr. J.R. Slotemaker de Bruïne. Hij was tegelijkertijd minister van Sociale Zaken in het tweede kabinet Colijn.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden vele organisaties door de bezetter overgenomen of ontbonden. In 1941 kreeg ‘Winterhilfe’ (Duitse organisatie die de Nederlandse armenzorg wilde hervormen) het alleenrecht op collecteren. De Federatie weigerde de gevraagde samenwerking.

In 1963 vond een wijziging van de kerkorde plaats die leidde tot de instelling van de Generale Diaconale Raad. Deze voorzag zowel in een landelijk aanspreekpunt als een federale opbouw van onderop. Per 1 januari 1964 ging de Federatie daarin op.

Toen met de vorming van de Protestantse Kerk deze structuur verdween, herleefde de Federatie. Zie voor uitgebreide informatie de brochure Federatie van Diaconieën 1910 - 2015.
 

Nieuwsbrieven

2020